Pismo z nieziemskimi wywodami i groźbą skierowania sprawy na drogę sądową, jeśli nie spełni się czyiś żądań. Otrzymać tę wspaniałą nowinę w poniedziałkowy poranek, tuż po urlopie, nie ma ceny. A ja sobie myślę, że się ludziom w głowach poprzewracało. Kto by się spodziewał...

Dziwna sytuacja to taka, w której człowiek nie wie jak się zachować. Właściwie to nie wie czy w ogóle jakoś się zachowywać.

Przy przejściu dla pieszych stał za mną znajomy. Obok jakaś kobieta. Wyraźnie nie czuł się komfortowo z powodu jej obecności. Zaczęła się afera. Pani po czterdziestce lekko chyba niezrównoważona, zaczęła biedaka wyzywać od najgorszych. Leciały wulgaryzmy i jak sama zauważyła, gdyby nie to, że stoją na ulicy, by mu przypiep...
Światło zmieniło się na zielone, wszyscy przeszliśmy, znajomy szybciej. Chciałam zapomnieć o tym i żeby on też puścił w niepamięć. Pół godziny później się zobaczyliśmy, niezręczna cisza. Każdy zajął się swoimi obowiązkami, a po kilkunastu minutach porozmawialiśmy w przerwie jak zwykle. Nie mam pojęcia, czy jemu było bardziej głupio, czy mi.

Małomiasteczkowość to mentalność

"Boję się, że Ty wcale tego mojego kochania nie czujesz, bo nie przejawia się ono w żadnej formie dbania o Ciebie. Chciałabym jednak, żebyś pamiętał, że ja o siebie też przecież nie dbam. Jestem czasem dla Ciebie nieczuła, ale ja i dla siebie jestem nieczuła. Zwłaszcza w drobiazgach. Nie zrobię Ci śniadania, ale wiesz – ja i sobie nie zrobię śniadania.'



'Często kocha się „z przerwami”. To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, „że można wytrzymać” i w ogóle myśli się mocno o czym innym.'

Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze

ą ę

Premierowy pokaz, czyli uroczysta gala, podczas której w roli głównej wystąpił film. Rola drugoplanowa (a może jej ujmuję) również była ważna. Na salony wkroczyło ą i ę. To coś, czego moja mała głowa nie jest w stanie ani traktować ze szczerą radością ani z powagą. A skoro na własną szczerość liczyć nie mogłam, musiałam nieco się zabawić. Czyli jak mając do dyspozycji niekoniecznie wymarzone okoliczności, zafundować sobie rozrywkę.

O samym filmie rozpisywać się nie będę. Bankiet zapewne trwał długo, ja urwałam z niego zaledwie kawałek.

Wzięłam do ręki kieliszek wina i rozpoczęłam grę. Popijałam sobie i podgryzałam "coś" z miną jak wszyscy- jestem najlepsza, wszechwiedząca, znakomicie się bawię i pasuje tu jak nikt inny. Uśmiechałam się szczerze, bo to dość zabawna sytuacja wpasować się w taką narzuconą sobie przez siebie rolę. Zatem, z szerokim uśmiechem ucinałam krótkie, niezobowiązujące pogawędki. No, w końcu takie bankietowe, nie byle co. Kuluary przepełnione elegancją i wyższymi sferami. Zawsze chciałam być wieśniaczką :). A tu nie, trzeba było trzymać fason, więc trzymałam. I sama siebie zaskoczyłam uzmysławiając sobie, że owszem, mogłabym tak do rana. :)

Witkacy - Z "Nienasycenia"


O dziwne ciche letnie popołudnia
i pełnych głebi soczystych owoce
w chłodnawym cieniu zapomniana studnia
potem obłędne wieczory i noce