I pięknie zakończył się ten marny dzień. Jak już łez nie miałam popłakałam się ze wzruszenia. Już nie tylko czułam w środku te małe kopytka, ale i widziałam je chcące przebić skórę na moim boczku. To jest cud, nie mam co do tego wątpliwości. To coś nieziemskiego, niesamowitego, nie porównywalnego z niczym innym.