Się kreci. Nie wiadomo już czy to 2 dni czy 2 tygodnie zostały, a może 4. Ciało i dusza krzyczy, że bliżej to niż dalej. Czyli, że już, zaraz. Poza rzeczami, pakunkami i wyprawką, nic nie jest dopięte. I stresuję się już nie samym szpitalem, naturą, fizjologią i emocjami, które mnie tam czekają, ale i wszystkimi okolicznościami. Ał.