Wiele by

Polska biegaczka wygrała Tour de Ski trzeci raz z rzędu. Ani trochę się tym nie interesowałam. Do czasu. Wielu Polaków popłakało się ze szczęścia i z dumy. Bo oto mamy Justynę! Na facebooku (w każdym razie moim) coś zagrzmiało. Sunę po tablicy i widzę poruszenie. Chwalimy, gratulujemy, Ty, on, ona, ja, wy- cieszymy się. Mamy powód, bo ważniejszej tego typu imprezy już w tym sezonie nie będzie. Polacy są wzruszeni, dziękują i biją brako. Piękne. A podobno narzekanie jest dla nas chlebem powszednim...Jak widać potrafimy się jednoczyć nie tylko w obliczu porażek, jeszcze mocniej jesteśmy razem, gdy pniemy się na szczyty. Sukces Kowalczyk rodacy odbierają jako Nasz wspólny. Niesamowite.


xxxxxxx


Czuję się jakbym znów miała 17 lat. To szeleństwo nie ma końca. Kosztem braku snu i odpoczynku, czerpię sobie z wiader życia. Dużo przyjemności daje wspólna zabawa, tańce, hulanki, wypady do oddalonej o 20 kilometrów knajpki, śpiewanie po drodze piosenek i ściąganie butów na pakiecie. Jeszcze kilka miesięcy temu powiedziałabym, że wyrosłam z tego, że mi się nie chcę. Otóż nie. To rewelacyjne spotkania pozbawione trosk. I dzień później, kiedy leżymy sobie na podłodze, kanapach, słuchamy muzyki, jemy bigos(albo coś) i śmiejemy się przy grach słownych (albo słowotwórczych). Biwakowe towarzystwo mnie porwało.



xxxxxx


Każdy skrywa jakąś tajemnicę. Jedni nie mówią o zdarzeniach przeszłych, inni o kompleksach, chorobach, bólu, czy uczuciach. Mamy świadomość tego, że tak jak my coś w sobie chowamy, tak inni duszą w sobie coś. Cokolwiek. I tak nagle okazuje się, że osoba, z którą rozmawiamy każdego dnia, jednym zdaniem może nas powalić na podłogę. Nagle robi się nam przykro, głupio, wstyd....bo gdybyśmy tylko wiedzieli wcześniej...Nie pozwalalibyśmy sobie na żarty, wiedząc, że są niestosowne. A to wszystko dlatego, że trudne tematy czasem są zbyt trudne, by je poruszać. A przecież "Jestem, gdybyś chciał(a) porozmawiać, wyżalić się, pomilczeć...ja jestem".


xxxxxx