Nikt nie lubi być atakowany, a tym bardziej z zaskoczenia i w sytuacji, w której nie zawinił.
Kilka telefonicznych słów żalu pełnych o coś, na co nie miało się wpływu. I na nic tłumaczenie, że pewnych spraw nie da się przeskoczyć, nie wszystko można sprawnie pogodzić i nie zawsze jest tak jak ktoś sobie zaplanował.
A rozeszło się w gruncie rzeczy o mój wyjazd, który ode mnie nie zależał. Przez nieco ponad dwa dni byłam poza zupełnym zasięgiem. Fakt, w pracy, ale nie takiej jak zwykle. Nie mógł mnie nikt zastąpić. To się przecież zdarza. A okazuje się, że jestem winna i to nie po raz pierwszy. Przykro mi. Po powtórzonych konkretnych argumentach, które wyraźnie trafiły w pustkę nie pozostało mi nic jak życzyć ciepłym słowem dnia miłego. Nie chciałam źle.
Odłożyłam słuchawkę, odwróciłam się do okna i nie wiem już sama, czy ten żal czasem na mnie się nie przeniósł.
- Co się stało?
Przedstawiam sprawę.
- Ale czym Ty się przejmujesz? Możesz ale nie musisz nic tłumaczyć. To nasze wewnętrzne sprawy.
Niby tak, tak...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz