Przestój mam po całej linii. Nie mogę nic robić, zmobilizować się, skupić. Nie nabieram rozpędu. Stoję. Nie mam pojęcia skąd taki dziwny stan. A może to zwykłe lenistwo.

Usłyszałam dziś to, a następnie kilka godzin szukałam. A znam, przecież ZNAM. Szczęście nie do opisania, gdy zabrzmiało w końcu w moich głośnikach.



You and I, bloodlines
We come together every time.
Two wrongs, no rights
We lose ourselves at night.

But from the outside, from the outside
Everyone must be wondering why we try
Why do we try.

Baby in the wildest moments
We could be the greatest, we could be the greatest
Maybe in the wildest moments
We could be the worst of all