Myśliwiecka trzypięćsiedem.
Przyszło nagle. Za sprawą pewnego utworu Whitesnake.
Napisała i stało się. Pół Polski usłyszało co jej w duszy gra. Głos nie zadrżał, sama się dziwiła. Przepełniona emocjami, wzruszeniem, ale pewną siebie nutę zdołała wydobyć. Później czuła, że to nie ona, ona by czegoś takiego nie zrobiła. Diabeł jakiś, czy co.?
Ale nie żałowała. Zaczęła czekać i wtedy dopiero zdała sobie sprawę, że to było niepotrzebne. Chociaż...właściwie pomogło. We wszystkim. Po kolei targały nią przeróżne emocje. Od zdziwienia, przez żal, smutek, złość nawet, radość, dumę, aż do pustki. I tak zostało. Ale wie już, że człowiek zdolny jest do mnóstwa wielkich rzeczy.Później ktoś zapytał- i jak? i co? Bo dziennikarze, wbrew wielu sądom mają ludzkie odruchy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz